De kosten van een laadpaal die de werkgever bij de woning van de werknemer laat plaatsen kunnen op diverse manieren verwerkt worden in de aangifte loonheffingen. Zo kan de werkgever een auto ter beschikking hebben gesteld aan de werknemers, waar de werknemers meer dan 500 kilometers per jaar privé in rijdt. Ook is het mogelijk dat de werknemers met een door de werkgever ter beschikking gestelde auto rijdt, waar hij niet meer dan 500 kilometers per kalenderjaar in rijdt en hij kan in zijn eigen auto rijden.

In het eerste geval houdt de werknemers een bijtelling bij voor het privégebruik van de auto van de zaak en dan zijn de kosten van de laadpaal onderdeel van de gebruikskosten van de auto. Er hoeft dan geen rekening te worden gehouden met een extra bedrag aan loon door de werkgever, of de laadpaal nu is opgenomen in de catalogusprijs of niet.

In het tweede geval is er geen sprake van bijtelling en dan zijn de kosten van de laadpaal dus ook geen loon voor de werknemer, maar zijn dit kosten voor zakelijk gebruik. Wanneer er door de werkgever is afgesproken met de werknemer dat de werknemer het daadwerkelijke verbruik van de elektriciteit tegen kostprijs aan de werkgever doorlevert, is de vergoeding hiervoor ook geen loon.

Wanneer de werknemer met zijn eigen auto rijdt en de werkgever wel de laadpaal vergoedt, is het niet mogelijk onbelast meer te vergoeden dan tegen 0,19 eurocent en vanaf 2023 0,21 eurocent per zakelijke kilometer. Dit bedrag is inclusief aanpassingen in de meterkast en elektriciteit. Als de werkgever wel meer zou willen vergoeden, moet hij dit doen als loon voor de werknemer en moet dit als eindheffingsloon worden aangewezen, wat ten laste van de vrije ruimte komt.